Niet alleen ouderen zijn door de coronacrisis gescheiden van hun geliefden. Ook een hoop mensen met een verstandelijke of lichamelijke beperking die begeleid wonen zitten in deze situatie. Voor de 34-jarige autistische Sancho is het vandaag een spannende dag. In 'Phila Kakelkeet' ziet hij zijn moeder weer. "Sancho zegt nooit zoveel, dus we moeten het gesprek een beetje op gang houden", zegt moeder Herma glimlachend tegen Hart van Nederland. "Maar het is ontzettend fijn om elkaar weer te kunnen zien." Het is alweer een paar weken geleden dat zijn ouders Sancho voor het laatst mochten bezoeken. Normaal komt hij om de week logeren, maar dit kan nu niet. Afgelopen zaterdag zagen ze elkaar voor het eerst weer in de 'Kakelkeet'. En ook vandaag kunnen ze een uurtje met elkaar kletsen.Verdrietig"De situatie is lastig voor Sancho", geeft zijn moeder toe. "Door zijn autisme wil hij weten hoe alles is geregeld, maar je weet nu niet precies hoe het gaat lopen. Zijn ritme is ook veranderd." Het feit dat hij niet naar zijn ouders toe kan maakt Sancho verdrietig. Hij kan nu bijvoorbeeld ook niet even hun hondje zien. Maar zijn moeder zegt trots dat hij zich er 'onverwachts goed doorheen slaat'. Lees ook: Tranen door bezoekhuis: 'Ik miste mijn moeder heel erg' Vandaag kan Sancho zijn moeder weer even zien. Zijn vader kon er niet bij zijn. Er zit weliswaar een plastic scherm tussen hen in, maar het voelt voor hen veel beter dan videobellen. De ontmoeting vindt plaats op een bijzondere plek, namelijk in een vrolijk versierde koek-en-zopie-keet. De keet trekt de komende tijd langs verschillende instellingen van Stichting Philadelphia Zorg.Soms vergetenInitiatiefneemster Anita Bregman ziet dat gehandicapten soms een beetje worden vergeten, maar ook zij hebben het zwaar. "We zien dat de cliënten onrustig en verdrietig worden. Ze zijn aan huis gebonden en kunnen geen familie zien." En dus besloot ze iets voor hen te doen. Het was niet moeilijk om mensen enthousiast te krijgen. Binnen een mum van tijd was de keet omgebouwd tot gezellige én veilige ontmoetingsplek. En het doet de cliënten goed, ziet Bregman. "Er hangt meteen een blije sfeer!"