Kinderen Peter R. de Vries emotioneel tijdens spreekrecht: 'Mijn vader was een held'

De kinderen van Peter R. de Vries, Kelly en Royce, hebben tijdens de rechtszaak rond de moord op hun vader gebruikgemaakt van hun spreekrecht. In emotionele toespraken schetsen ze een liefdevol beeld over hun vader en hebben ze geen goed woord over voor de verdachten.

Royce neemt als eerste het woord en richt zich richting die verdachten, Delano G. en Kamil E. Hij legt uit dat hij zijn verhaal wilde beginnen met het overbrengen van het verdriet en de boosheid die hij en de andere familieleden van Peter ervaren, maar, zo stelt hij: "Ik ben tot de conclusie gekomen dat dit volkomen zinloos zal zijn."

Volgens de zoon van Peter hebben de verdachten "een ongeëvenaard disrespect voor het leven" bij wie zijn woorden "geen enkel effect zouden hebben". Daarom richt hij zich tot de rechtbank en overige aanwezigen. Hij legt uit wie zijn vader is en zegt hem nog steeds enorm te missen. Hij slikt af en toe wanneer hij een warm beeld schetst van zijn jeugd, hoe zijn vader met hem voetbalde op straat en de moeder van Royce nog ieder jaar een bos rozen stuurde.

Royce breekt

Royce vertelt dat Peter vlak voor zijn dood, voordat hij naar de studio van RTL Boulevard ging, nog bij hem is geweest. "Om mijn zoontje nog even te zien en te knuffelen. Mijn vader is maar amper een jaar opa geweest. Hem is daarmee de kans ontnomen om te laten zien dat hij net zo'n goede opa zou zijn als hij vader was voor Kelly en voor mij." Hij zegt dat Peter altijd voor hem en zijn familie klaarstond. "Ook als we er niet om vroegen."

"Hij was onze rots in de branding", vervolgt Royce. "Zoals hij dat ook was voor nabestaanden, slachtoffers en eenieder die in de verdrukking zat en een beroep op hem deed." Hij zegt ervan overtuigd te zijn dat als de verdachte op 6 juli 2021 zijn vader juist om hulp had gevraagd, hij die ook van hem had gekregen. "Maar in plaats daarvan haalde de verdachte van achteren de trekker over."

Royce breekt haast als hij het over de afscheidsbrief had die zijn vader had geschreven 'voor het geval dat'. Hij zegt er niet veel uit te willen delen, maar wel dat zijn vader "onvoorwaardelijk van ons heeft gehouden". Hij besluit met de woorden: "We houden van hem, tot in de eeuwigheid." Zijn zus Kelly geeft hem een kus op de wang bij wijze van troost.

'Mijn allerliefste vader'

Daarna is het haar beurt. Ook zij is erg emotioneel, maar vastberaden: zij richt zich wel tot de verdachten. "Niet omdat ik denk dat het zin heeft, maar vooral omdat ik hier zelf behoefte aan heb." Ze kijkt recht naar verdachte Delano G. "Delano, ik kijk naar jou, zoals je niet naar mijn vader durfde te kijken toen je hem van achteren neerschoot."

Daarna kijkt ze Kamil E. aan. "Kamil, ik noem jou bij jouw naam. In plaats van de verschrikkelijke woorden hoe je mijn vader noemde in jullie sms'jes. Want ook al heb ik de grootste hekel aan jullie en hebben jullie het meest verschrikkelijke gedaan... Toch kan ik het opbrengen om jullie menselijk te behandelen. Waarom? Omdat ik zo ben opgevoed."

"Jullie hebben van één van mijn ouders het leven afgenomen. Mijn allerliefste vader. Mijn maatje, vertrouwenspersoon en de zorgzame opa van mijn kind." Kelly zegt te denken dat haar gevoelens, die ze op dat moment deelt, toch niet bij de verdachten aan zullen komen. "Daarom wil ik iets anders met jullie delen, waar jullie de komende tientallen jaren over kunnen nadenken. Mijn vader schreef er zelfs een boek over." Ze doelt daarmee op Een moord kost meer levens dat in 1994 verscheen.

Vervlogen hoop

Met het boek in het achterhoofd vervolgt ze haar betoog: "De moord die jullie hebben gepleegd, kostte niet alleen het leven van mijn vader, maar veel meer levens. Onze levens. Zijn familie, geliefden, zijn vrienden, collega's, die hem voor altijd moeten missen." Ook heeft ze het net als Royce over slachtoffers en nabestaanden van misdrijven, die hulp kregen van De Vries. "Die kunnen nu niet meer dankzij zijn doorzettingsvermogen, vasthouden aan hoop."

"Maar daarnaast kost het ook de levens van jullie dierbaren. Jullie ouders, jullie partners en jullie kinderen." Ze spreekt vervolgens de verdachten weer één voor één aan. "Jouw zoon, Delano. Jouw kinderen, Kamil. Kinderen die moeten opgroeien zonder vader. Die geconfronteerd gaan worden met wat jullie hebben gedaan. En die de rest van hun leven moeten vechten om los te komen van jullie daden. Ook dat hebben jullie op je geweten."

Ze sluit af: "Peter Rudolf de Vries zal voor altijd de geschiedenisboeken ingaan, net als jullie. Maar over mijn vader zullen ze schrijven dat het een held was."

Volgende week maakt de partner van De Vries, Tahmina Akefi, gebruik van haar spreekrecht. Zij zal dat niet doen voor het oog van de camera's, alleen haar stem zal dan te horen zijn.