#CrisisvanNL | Jan moet zijn vissersboot na 35 jaar slopen door uitblijven brandstofcompensatie

35 jaar lang werkte visser Jan de Boer op de zelfgebouwde boot van zijn vader, maar nu ligt de ooit zo beroemde 'UK33' bij de schroot. Jan zag vanwege de stijgende dieselprijzen geen andere oplossing dan zijn boot te laten slopen. "Ik kan wel een potje huilen", aldus Jan in gesprek met Hart van Nederland.

Net als voor veel andere vissers is het opvaren voor Jan met zijn geliefde boot UK33 niet meer rendabel sinds de oorlog in Oekraïne. Alle financiële steun die vissers zouden krijgen, wordt keer op keer uitgesteld. Dit keer wordt de dieselcompensatie op de lange baan geschoven.

"De zorgen zijn zo groot dat meer dan 50 procent van onze vloot heeft besloten te gaan stoppen, na generaties lang gevist te hebben. Dan moet er wel iets loos zijn", zegt belangenbehartiger Jacob van Urk van VisNed tegen Hart van Nederland.

Haagse portemonnee

De enige oplossing voor de vissers is dat de portemonnee vanuit Den Haag getrokken wordt in de vorm van een brandstofcompensatie. "Daar werk ik heel hard aan", zegt verantwoordelijk minister van Landbouw en Natuur Piet Adema. "Vissers hebben het moeilijk en die moeten we zeker helpen. Ik hoop daar op korte termijn nieuws over te hebben", aldus de politicus.

Wanneer de steun ook komt, voor Jan is het in ieder geval te laat. Zijn boot ligt op de schroothoop. "Het doet pijn in ons hart, maar het is niet anders. We hebben geen andere keuze op het moment."

'Geen dubbeltje'

De strijd van Jan en zijn collega-vissers heeft jarenlang geduurd, maar zonder succes. "Al vijf, zes jaar kloppen we op de deur bij Den Haag. We zijn in Brussel geweest. We krijgen veel beloofd, er ligt geld zat op de plank voor ons. Maar we krijgen geen dubbeltje. Ik hoop dat ze vanuit Den Haag nog regelen dat er ondersteuning komt voor de mensen die wél doorgaan. Want die gaan door, maar kijken in een zwart gat, zonder uitzicht."

Het feit dat de geliefde UK33 van zijn vader is geweest en nu op de schroot is beland, stemt Jan verdrietig. Toch is er nog ruimte voor een lach, wetende dat zijn trouwe schip nu gerecycled wordt. "Als ik me een keer met een scheermesje scheer, kan het zomaar zijn dat het metaal van de URK33 is geweest", grapt hij.