Afgelopen vier maanden waren voor ex-coronapatiënt Wiel een bizarre achtbaanrit

Het is vandaag een heugelijke dag voor de 57-jarige Wiel Smeets uit Heerlen. Sinds 20 maart lag Wiel in het ziekenhuis omdat hij was besmet met het coronavirus. Bijna vier maanden verder mocht hij woensdag eindelijk het ziekenhuis verlaten. Als Wiel in zijn rolstoel uit de draaideuren van het ziekenhuis komt, is hij meteen emotioneel. "Heerlijk, daar doe je het voor hé", zegt Wiel terwijl zijn zoon Ricardo hem naar de auto rijdt. Tijdens zijn tijd in het ziekenhuis is hij 30 kilo lichter geworden en lopen gaat nu moeilijk, maar dat maakt nu even niets uit want hij gaat eindelijk weer naar huis.

Wilde achtbaanrit

Wiel leefde vanaf maart in een achtbaan. Op een gegeven moment kreeg zijn vrouw zelfs te horen dat Wiel zou komen te overlijden, maar toch kwam hij er weer bovenop. "Het merendeel van de maanden heeft hij niks meegekregen, maar wij hebben hem in kritieke toestand moeten zien. Daar schrik je wel even van", zegt Ricardo opgelucht. Lees ook: Wekelijkse corona-update: aantal nieuwe besmettingen loopt op Terug thuis in Heerlen staan familie en buren Wiel enthousiast op te wachten. Met spandoeken en applaus verwelkomen ze hem. In maart was de situatie wel anders, dat beseft hij maar al te goed. Wiel voelde zich niet lekker en was met behulp van Ricardo onderweg naar het toilet, toen hij in de gang neerviel. Vervolgens heeft zijn zwager hem naar het ziekenhuis gebracht. De dienstdoende arts constateerde Wiel het coronavirus onder de leden had en dat de toestand van hem allesbehalve dan goed was. "Vanaf toen was ik de weg kwijt", stelt Wiel.

Twee longontstekingen en een herseninfarct

Zijn vrouw Rieki liep het virus ook op en moest vier weken in het ziekenhuis in Heerlen verblijven, vlak nadat Wiel er was ondergebracht. Omdat Rieki COPD-patiënt is mocht ze niet in coma worden gebracht. Het stel lag allebei in hetzelfde ziekenhuis, maar kon elkaar al die tijd niet zien. Rieki kreeg af en toe een update hoe het met haar man ging. "Mijn longarts heeft mij op de hoogte gehouden, totdat ik werd overgeplaatst naar het zorghotel. Vanaf toen hoorde ik niks meer. Vanaf toen werd het extra moeilijk." Lees ook: '30-minners hebben massaal lak aan de 1,5 meter-regel' Wiel verbleef de eerste weken in een kunstmatige coma. Hij komt na een aantal weken weer bij, maar voelt zich nog steeds erg slecht.  Terwijl Wiel terugdenkt aan een van zijn slechtste momenten, neemt hij de woorden 'kantje boord' in de mond, want zo zwaar heeft hij het gehad. "Maar heel veel dingen weet ik niet meer, dat wil ik ook niet weten. Ik wil wel de mensen waarschuwen: let alsjeblieft op, want je hebt het zo te pakken", zegt hij waarschuwend. Gedurende zijn periode in het ziekenhuis heeft Wiel twee longontstekingen en een licht herseninfarct opgelopen. Artsen besluiten later Wiel nog een keer in coma te brengen. Na zeven weken komt hij weer een beetje bij, tot genoegdoening van zijn familie. Omdat Wiel weinig tot geen bezoek mag ontvangen in het ziekenhuis, stuurt het zorgpersoneel foto's naar zijn vrouw om te laten zien hoe het met hem gaat. Stapje voor stapje wordt hij weer de oude, weliswaar 30 kilo lichter. "Maar dat is alleen maar goed", lacht Wiel.

'Af en toe weer sporten'

Rieki en Wiel zijn nu, na ruim 3,5 maand, eindelijk weer samen thuis en kunnen het leven weer aan oppakken. Reikhalzend had Wiel naar deze dag uitgekeken. Hij telde al zeker twee weken af en mocht vanmiddag dan eindelijk het ziekenhuis verlaten. Nu volgt er een revalidatieperiode, want Wiel is slecht ter been. "Af en toe met m'n zoon zal ik gaan sporten. Het zal wel moeten", aldus Wiel hoopvol. Rieki kijkt uit om weer te kunnen knuffelen en kletsen met Wiel, want dat heeft ze al een lange tijd niet gedaan. "In het ziekenhuis praat je wel, maar over privé dingen niet. De sfeer is daar heel anders dan thuis." Terrasjes pakken en op vakantie gaan hoeft voor Rieki en Wiel voorlopig niet. Dat mensen zich niet aan de anderhalve meter maatregel houden vindt Rieki belachelijk. "Dat vind ik gewoon erg dom, want je weet helemaal niet waar het over gaat. Ze hebben het niet van dichtbij meegemaakt. Dat is misschien wel het domste dat  je ooit kan doen, er te makkelijk over denken."