Ouders laten peuter en baby alleen thuis voor avondje bios

De politie en de 112-meldkamer krijgen aan de lopende band meldingen binnen die belangrijk zijn. Zo af en toe zitten daar ook opmerkelijke meldingen tussen, waar je als agent of als meldkamermedewerker niet zeker weet hoe je moet handelen. Een medewerker van de politiemeldkamer vertelt in een bericht op Facebook een persoonlijke verhaal over ouders die dachten dat zij hun peuter en baby alleen thuis konden laten terwijl zij een avondje van huis waren.

Kinderstemmetje

Het is een drukke avond in de meldkamer zonder rust tussen de meldingen, wanneer een medewerker een 112-melding binnen krijgt op zijn toestel. Als hij de telefoon opneemt en begint met ''Goedenavond politie, hoe kan ik je helpen?'' wordt hij onderbroken door een zacht kinderstemmetje die vraagt: ''Waar is mama? Ik weet niet waar mama is''. Meestal als kinderen 112 bellen zijn zij aan het spelen met de telefoon of bellen ze voor de lol. Aan de stem van het kleine meisje te horen is ze niet ouder dan 3 of 4 jaar. De medewerker hoort dat het kindje begint te huilen. Op de achtergrond is ook een huilende baby te horen. ''Hoe heet jij?'' Vraagt de medewerker van de meldkamer. Met snikkende stem antwoordt ze: ''Emma''. De man vraagt aan Emma wie hij op de achtergrond hoort huilen. Emma zegt: ''Dat is mijn broertje, maar hij is nog erg klein''.

Aan de telefoon blijven

Vaak komen er adresgegevens door als de meldkamer een melding binnen krijgt via de vaste lijn, dit keer was dat niet het geval. De medewerker weet dus niet waar het meisje is. ''Weet je zeker dat je ouders niet thuis zijn?'' Emma begint weer te snikken en zegt: ''Ik kan ze niet vinden''. Het is vreemd dat kinderen van die leeftijd alleen thuis zijn, denkt de medewerker. Wellicht is de moeder even bij de buurvrouw en komt zij zo weer terug. Toch besluit hij te proberen om het meisje te helpen. ''Blijf maar aan de telefoon Emma, ik ga je helpen en wij gaan samen mama zoeken''. Als hij vraagt waar ze woont, antwoord zij zachtjes: ''Rotterdam''. Het adres of de straatnaam weet zij niet te noemen. Het is een lastige zaak, twee kleine kinderen alleen thuis en de hulpverlener heeft geen idee waar zij zich bevinden.

Adres achterhalen lastig

De medewerker schakelt zijn collega's van de meldkamer in Driebergen in om het nummer te achterhalen. Met succes, de straat waar Emma zou moeten wonen is inderdaad in Rotterdam. Intussen kletst Emma alweer honderduit over de beer die zij in haar handen heeft. Haar broertje is inmiddels ook weer stil. De collega’s op straat gaan onderweg en de meldkamermedewerker Emma aan de telefoon. Als de agenten aankomen bij het adres vraagt hij of Emma al de politie ziet. Emma zit boven in de slaapkamer en kijkt uit het raam. ''Nee.” zegt zij stellig. Wat blijkt, het gezin is volgens de huidige bewoners recentelijk verhuisd, naar welk adres is onbekend. De politie is weer terug bij af. De medewerker laat het er niet bij zitten en probeert het op een andere manier. Emma zelf is nog te jong om straatnaamborden te lezen, kentekenplaten van geparkeerde auto's voor de deur kan ze ook nog niet lezen. Het lijkt onmogelijk om het jonge meisje te traceren.

Meisje in raamkozijn

Op dat moment krijgt een collega van de medewerker een man aan de lijn die een klein meisje in een raamkozijn ziet staan in een donker huis dat gevaarlijk vindt. De man had aangebeld maar kreeg geen reactie. Direct gingen de collega’s naar dat adres en zagen daar een klein meisje in het raamkozijn. Ineens zegt Emma: ''Ik zie een politieauto!'' Gelukt! Emma en haar broertje zijn in goede handen bij de agenten ter plaatse.

Bioscoop

De ouders van Emma bleken een avondje naar de bioscoop. Volgens de ouders van Emma slapen zij en haar broertje slapen altijd door en worden nooit voor een bepaalde tijd wakker. De ouders konden geen oppas krijgen en hebben het er op gegokt dat het wel goed zou komen. Dat liep dus anders. De politie heeft een 'stevig gesprek' gehad met de ouders op het politiebureau. Naar aanleiding van dit voorval krijgen zij begeleiding van Jeugdzorg.