Anne en Sander zaten vast op Antarctica-cruise: 'Dan wil je alleen nog maar naar huis'

Het had een wereldreis van vijf maanden moeten worden, maar een maand na vertrek zijn Anne en Sander alweer terug in Nederland. Niet thuis in Amsterdam, maar in een zelfopgelegde quarantaine in Twente. Op expeditie in Antarctica kregen ze eerst helemaal niets mee van de coronacrisis, maar vervolgens kwamen ze zelf terecht in een nachtmerrie van mondkapjes en afgesloten grenzen. Volg de laatste ontwikkelingen over de coronacrisis in ons liveblog De reis begon als een droom, vertellen Anne en Sander. "We hebben in Rio het carnaval meegemaakt, Patagonië gezien. Dat was een maand geleden, corona was toen iets wat speelde in China. We zijn toen we het schip opgingen nog wel gecheckt, door onze temperatuur op te meten. Ook werd ons paspoort geïnspecteerd. Dat we er zelf direct mee te maken zouden krijgen, hadden we toen nooit gedacht."

Lees ook: Overheid geeft miljoenen uit om gestrande reizigers terug te halen

Uiteindelijk zette de Plancius, een schip van de Zeeuwse rederij Oceanwide, vanaf het zuidelijkste puntje van Argentinië koers richting de baaien van Antarctica. "Vanaf toen zijn we afgesloten geweest van de buitenwereld. Je kunt dan nog wel bellen, maar dat kost 20 euro per minuut. Je gaat echt naar het einde van de wereld. We hebben daar zeehonden gezien, verschillende kolonies pinguïns, walvissen op één meter afstand van het schip. En ijs, heel veel ijs. Het is net alsof je in een natuurfilm zit."

Poolshoogte

Pas na tien dagen kregen Anne en Sander iets mee van de coronacrisis, via de kapitein die het weer via de satelliettelefoon had gehoord. "Dat was zo'n anderhalve week geleden. We hoorden dat de wereld drastisch veranderd was, en van de situatie in Italië. Dan wil je nog maar één ding, en dat is naar huis. Maar ja, thuis is vanaf Antarctica heel ver weg." In eerste instantie was de sfeer bij de passagiers op de Plancius goed. "We zaten met 28 nationaliteiten op het schip, maar er was een soort veerkrachtigheid. Iedereen was begaan met elkaar, wilde helpen. En ook belangrijk: niemand was ziek. We zouden eerst terugvaren naar Zuid-Argentinië, maar daar was het schip inmiddels niet meer welkom. Er was ook nog een orkaan onderweg, en die zee is sowieso al geen pretje. Ook in Buenos Aires werden we geweigerd, maar gelukkig konden we in Uruguay terecht." Toen het schip aanmeerde in de hoofdstad Montevideo sloeg de sfeer aan boord om. "We lagen een paar dagen in de haven. Er was heel veel onzekerheid. Iedereen wilde van het schip af, naar huis. Er kwam een run op de enkele vliegtickets die vrijkwamen. Wij hebben ook constant zitten refreshen, en familieleden thuis hielpen ook nog eens mee." Lees ook: Afgekeurde mondkapjes tóch gebruikt in Tilburgs ziekenhuis

Eindelijk naar huis

Het vertrek vanuit Uruguay had nog wel wat voeten in de aarde, vertelt het reislustige stel. "Onze paspoorten en uitreisbewijzen hebben we in een emmertje overgedragen aan de autoriteiten. Uiteindelijk zijn we met een politie-escorte naar het vliegveld gebracht. Het leek wel een armada." "Op het vliegveld van Montevideo werd het afstand bewaren heel goed nageleefd. Maar dat was wel even anders in São Paulo, waar we moesten overstappen. Daar deden ze net alsof er niets aan de hand was. We hadden zelf gelukkig mondkapjes meegekregen van het schip. En verder hebben we maar goed onze handen gewassen en niet aan ons gezicht gezeten." Vanaf Brazilië vlogen Anne en Sander naar Frankfurt, om daar de trein naar Nederland te pakken. Zaterdagavond kwamen ze uiteindelijk aan op Arnhem. "Daar zijn we opgepikt door een vriendin, die ons naar een klein huisje in Twente heeft gebracht. We zijn daar met open armen ontvangen, maar dan wel op twee meter afstand."

Zelf in isolatie

Ze sluiten zichzelf nu uit vrije wil twee weken op, vertelt Anne. "We kwamen thuis in een land dat niet meer te herkennen is, dan merk je pas wat een impact het heeft. Dat de cafés dicht zijn, maar bijvoorbeeld ook dat er geen gasten bij talkshows zitten. Dan is het raar dat niet iedereen die uit het buitenland komt, verplicht twee weken in quarantaine moet. Dus doen we het zelf maar. Met al die vliegvelden die we hebben bezocht, is het toch niet zeker dat we niet iets meedragen. Wat ons betreft zou de overheid de maatregelen moeten aanscherpen."