Jan (94) overweldigd door aantal reacties na oproep aan jongeren om het 'kalm aan te doen'

Rotterdammer Jan Hoek (94) kreeg ontzettend veel reacties na zijn open brief dit weekend in het Algemeen Dagblad. Hij roept daarin jongeren op om voorzichtig te zijn en vraagt hen rekening te houden met de ouderen en zwakkeren in tijden van corona. Jan woont in een verzorgingstehuis in Rotterdam. Zelf is hij al sinds maart niet echt meer buiten geweest. Hij wil het niet riskeren dat hij zijn vrouw of andere ouderen besmet met het virus. ''Ik doe het niet alleen voor mijzelf of mijn vrouw. Om het heel theatraal te zeggen doe ik het voor heel Nederland'', lacht hij. ''In het verzorgingstehuis horen alleen andere bejaarden mij, via deze weg zag ik mijn kans schoon om het hele land te bereiken.' En dat lukte. Vanuit het hele land kwamen reacties binnen. ''Dat was mooi om te horen'', glundert hij. Veel reacties die ik op de brief kreeg waren 'formidabel' om het maar even zo te zeggen'', zegt de kwieke Jan.

'Jongeren van nu hebben het zo goed hier'

Niet iedereen is het eens met Jan. Veel vinden dat de situatie van toen niet te vergelijken is met de situatie nu. Toch vindt Jan het belangrijk dat mensen het erover hebben. ''We leven tegenwoordig met een virus dat moeilijk te bestrijden is. De eerste golf wisten we met z'n allen goed te bestrijden. Maar nu doen veel mensen alsof het allemaal voorbij is, terwijl we nog zoeken naar een vaccin.'' Lees ook: Minister De Jonge wil verplichte quarantaine na bron- en contactonderzoek En dat baart hem veel zorgen. ''Met het mooie en warme weer zie je vooral dat de jeugd weer massaal naar het strand en naar feestjes moet. Maar ook al zij er zelf niet heel ziek van kunnen worden, kunnen zij wel anderen besmetten. En de kwetsbare mensen in de samenleving kunnen dat virus er niet bij hebben.'' Met de brief wil meneer Hoek vooral duidelijk maken dat jongeren het heel erg goed hebben in Nederland. ''In veel gevallen kunnen ze doen en laten wat ze willen, in mijn jeugd was dat wel anders'', vertelt hij verder. Helemaal de schuld afschuiven op de jongeren wil hij niet. ''Het zijn natuurlijk ook oudere mensen die lak hebben aan de regels. In kroegen en cafés wordt het kennelijk ook weer drukker. Na een paar bier houden mensen ook al minder goed afstand van elkaar.''

Tien jaar verloren aan oorlog

Hoek heeft zelf weinig tot geen jeugd gehad. Hij was een jonge knaap van 15 jaar toen de oorlog uitbrak tussen Nederland en Nazi-Duitsland. ''Het zal je niet verbazen, maar opgroeien tijdens een oorlog is niet leuk'', vertelt hij. Twee jaar later, toen hij 17 jaar was, kreeg hij een oproep voor de arbeidsdienst. Die oproep heeft hij toen genegeerd. "Mijn broer en ik hebben daar allebei toen geen gehoor aan gegeven.'' Lees ook: Afgelopen week meer dan 3.000 besmettingen met corona Twee jaar later, tijdens de grote razzia van Rotterdam, was er geen ontkomen aan. De toen 19-jarige Jan werd toen samen met zijn broer tewerkgesteld in Duitsland. Nadat Duitsland capituleerde, duurde het nog maanden voordat hij weer thuis was. Alle bevrijdingsfeesten heeft hij gemist. Bij thuiskomst kon hij niet lang genieten van de vrijheid; de militaire dienstplicht werd in 1946 ingesteld voor mannen boven de 18 jaar. Jan werd op een boot gezet richting Nederlands-Indië, waar hij tot het najaar van 1949 bleef. ''Ook dat was geen leuke tijd, ik probeer die nog steeds te vergeten'', zegt hij. Toen Jan als 24-jarige weer terug kwam in Nederland had hij bijna tien jaar verloren aan de oorlog in Nederland en Nederlands-Indië.

'Hou nog even vol'

Met de brief wilde de Rotterdammer de ogen van de jeugd openen. ''Doe nou gewoon een keer wat de deskundigen en de overheid van je vragen. We hebben virologen die uitzoeken hoe we het virus kunnen bestrijden. Mocht je ziek worden, dan staan er verpleegkundigen en artsen voor je klaar om je te verzorgen tot je beter bent. Dan zoek je het toch niet bewust op?'', vraagt Jan zich af. ''Wacht nog gewoon even totdat het weer kan.'' Jan kan best begrijpen dat jongeren zin hebben in een feestje, daar had hij tijdens de oorlog ook wel zin in. ''Maar dat ging toen echt niet. Als ik het tien jaar vol kan houden, dan kan de jeugd het toch wel een jaartje volhouden?'' vraagt Jan zich hardop af. ''Ik hoop dat de boodschap een keer duidelijk overkomt bij de mensen.'' Want zelf wil de fit ogende Jan nog wel even door met leven. ''Ik ben nu 94 en mijn vrouw is 91, maar wij willen nog wel graag een poosje doorgaan.'' Zijn vrouw heeft dementie en Jan heeft zelf sinds de coronauitbraak in maart vrijwel geen stap buiten de deur gezet. "Ik doe alles om mijn vrouw te beschermen. Ik haal zo nu en dan een frisse neus maar veel meer dan dat zit er voor mij niet in.''