Oekraïners zingen voor vrede tijdens Dodenherdenking: 'Zo uiten wij onze pijn'

Veel Nederlanders waren woensdagavond stil om burgers en militairen te herdenken die sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in oorlogssituaties en bij vredesmissies om het leven zijn gekomen.

Anders dan andere jaren maken we dit jaar opnieuw een oorlog mee in Europa. In veel steden werd tijdens de Dodenherdenking in toespraken kort de oorlog in Oekraïne besproken. In Almelo besloten ze Oekraïense vluchtelingen zelf een plek te geven in de herdenkingsceremonie.

Halsoverkop gevlucht

"Deze twee minuten zijn ook voor alle Oekraïners die gesneuveld zijn sinds de Russische invasie", vertelt de 22-jarige Maria Bolduieva. Zij moest op 23 februari, samen met haar moeder, halsoverkop vluchten uit Zaporizja, in het zuidoosten van het Oost-Europese land. Haar man en vader moesten achterblijven. Thuis is Maria dirigente en geeft ze muziekles aan kinderen. "Door hier te zingen kunnen we onze pijn uiten en een begin maken om die pijn te verwerken. Ons hart stellen we open voor zowel de Nederlanders als de Oekraïners."

Soloveiko

Het koor heet Soloveiko (nachtegaal' in het Oekraïens) is het eerste Oekraïense vluchtelingenkoor van Europa. De organisatie van de Dodenherdenking in Almelo vond het belangrijk om de Oekraïense vluchtelingen een plekje te geven in hun herdenking. "Als een groep het nu kan invoelen wat vrijheid betekent, dan is het de groep wel. Zij die moesten vluchten voor oorlogsgeweld."

Koorlid Ilya denkt tijdens het zingen vooral aan zijn vader, die achter moest blijven in Oekraïne: "Ik mis hem écht heel erg", zegt hij met tranen in zijn ogen en zoekend naar woorden. Koorlid Marina denkt naast haar vader ook aan haar opa en oma: "Ik mis ze heel erg, net als mijn cavia, die ik niet mee kon nemen."