Arrestatie Dave de K. mede te danken aan inwoners Meerkerk: 'Je zag dat er iets niet klopte'

Dave de K., de man die verdacht wordt van de ontvoering en moord op de Belgische Dean (4) is maandagmiddag opgepakt in Meerkerk. De arrestatie van de verdachte is onder andere te danken aan een aantal mensen uit het Utrechtse dorp. Een moeder en een dochter van 15, en een vriendin die hem door het dorp zagen lopen belden snel de politie. "Je zag meteen dat er iets aan hem niet klopte," zeggen ze. "Hij had een hele koude en kille blik in zijn ogen."

Maandag fietste de 15-jarige dochter door het dorp in Meerkerk (Utrecht) toen ze een man zag lopen die erg opviel in het straatbeeld. "Hij was helemaal in het zwart gekleed en hij keek bij elk huis heel goed naar binnen. Ik dacht dat hij een inbreker was", vertelt de dochter anoniem haar verhaal bij Hart van Nederland. Omdat ze het niet vertrouwde heeft ze, bij thuiskomst, het direct tegen haar moeder en een vriendin verteld.

Geen inbreker

De moeder van het meisje zag dat haar dochter doodsbang was, wist ze dat ze iets moest doen. Vanuit hun woning zagen ze hem uiteindelijk uit de fietsenstalling van een bushokje lopen. "Je zag meteen dat er iets aan hem niet klopte. Hij leek erg verward, had een hele lege blik in z'n ogen en zoals we dat hier noemen: hij had echt een drugshoofd. Maar hij was ook erg op z'n hoede: hij liep langzaam en keek veel om zich heen. Alsof iemand hem aan het volgen was."

Ze belden de politie, die hen vroeg of ze de man in de gaten wilden blijven houden. We zijn hem dus vijf tot tien minuten gevolgd met ongeveer 10 kilometer per uur. Of ze het spannend vonden? "Een beetje wel. Je weet nooit wat zo iemand gaat doen. Maar toen wisten we nog niet wie hij was. Pas toen we zagen dat hij in de boeien werd geslagen en de straat werd afgezet wisten we: dit is iets groot."

Pas later op de avond, als ze op social media een bericht zien over Dave de K., de verdachte, klikt het: "Ik zie die foto en ik zei meteen: dat is hem. Ik heb hem recht in de ogen aangekeken."

Twee zoekacties

Die realisatie kwam hard binnen bij de vrouwen. Ineens is duidelijk wie ze die middag een tijdje hebben achtervolgd: de verdachte in een ontvoeringszaak. "Ik dacht meteen: ik zag geen kindje," zegt dochter. "Daarna vroeg ik me ook af waarom hij overal naar binnen keek. Was hij op zoek naar een ander kind?"

Die avond helpen ze ook met zoeken naar Dean. Toch kwam later het bericht dat zijn lichaam gevonden was. "M'n hart brak. Ergens houd je toch hoop dat hij nog leeft. Ik dacht ook aan dat jongetje: hij was alleen, had hij het koud? Heeft hij hem pijn gedaan?" zegt de vriendin, haar stem breekt bij de herinnering aan het moment.

Ook voor de moeder was het erg emotioneel. "We hebben hier in eerste instantie heel hard zitten huilen. Ik heb zelf ook kinderen verloren. Dat gevoel kwam meteen weer boven. Verschrikkelijk." Na een nacht met weinig slaap heeft de dochter er meer over na kunnen denken. Ze is blij hoe ze het allemaal heeft aangepakt. "Ik vind het fijn dat ik het meteen heb doorgegeven aan m'n moeder. Anders had hij misschien nog wel meer kinderen meegenomen."

Vanwege hun veiligheid willen de moeder, de dochter en de vriendin het verhaal alleen anoniem vertellen. Hun namen zijn bekend bij de redactie.