Twintig jaar na de vuurwerkramp: 'Marcel deed alles voor het nieuws, dat is hem fataal geworden'

Het is een stralend mooie dag, zaterdag 13 mei 2000. Tot het moment dat in Enschede de grootste explosie in Nederland sinds de Tweede Wereldoorlog plaatsvindt. De vuurwerkramp verandert deze dag in een van de zwartste dagen uit de geschiedenis van ons land. Iets na drie uur 's middags vat een opslagruimte met vuurwerk van het bedrijf S.E. Fireworks door nog steeds onbekende oorzaak vlam. De brand leidt binnen een half uur tijd tot meerdere explosies. De laatste explosie is het meest verwoestend. 23 mensen komen om het leven, bijna 1000 mensen raken gewond, 400 woningen worden verwoest en 2000 mensen raken dakloos.

'Er is een brandje, ik ga erop af. Adios!'

Eén van de doden is de dan 31-jarige journalist Marcel van Nieuwenhoven, die in zijn omgeving bekend staat als rasechte nieuwsjager. Zijn beste vriend Eddy van der Ley kent Marcel, die geboren en getogen is in Enschede, al sinds ze vier jaar oud zijn. "Marcel wilde alles voor het nieuws doen, hij ging door roeien en ruiten. Hij luisterde altijd de scanner af. Hij sliep met de scanner en zijn vader en een goeie vriend van hem die souffleerde hem met snel nieuws en dan ging hij erop af." Zo ook op die bewuste zaterdag in 2000 als er een melding binnenkomt van een 'brandje'. "Ik zag dat hij had gebeld, hij zei: 'Er is een brandje, ik ga erop af, adios.' Bij aankomst besluit Marcel om het terrein van de vuurwerkfabriek op te gaan, in de hoop op mooie plaatjes en een mogelijke primeur. "De ouders van Marcel belden mij op om te vragen of ik wist waar hij was", vertelt Eddy. "Hij was niet te vinden."

Op de voorpagina

De volgende ochtend prijkt een grote foto van Marcel op het binnenterrein van S.E. Fireworks op de voorpagina van De Telegraaf, gemaakt door een collega. Het is een van de laatste foto's die van hem zijn genomen. Op dinsdagmiddag wordt duidelijk dat Marcel bij de ramp is overleden. "Zijn ontembare neiging om nieuws te maken, is hem fataal geworden", zegt Eddy. "De moeder van Marcel overleed vier jaar later, vermoedelijk aan het verdriet van het verlies van haar enige zoon. "Dat sloeg naar binnen bij haar." Lees ook: Weduwe slachtoffer vuurwerkramp wil gesprek met korpschef Danny de Vries filmde de ramp als journalist voor RTV Oost. Op de dag van de explosie en in de dagen daarna hield hij een dagboek bij om zijn ervaringen en emoties van zich af te schrijven en vast te leggen voor de toekomst. "Het moment na de knallen was ontzettend donker en doodeng", vertelt Danny, die de explosies filmde vanaf de voorkant van een twee-onder-een-kapwoning op het kruispunt tussen de Roomweg en de Tollenstraat. Bij de eerste grote explosie spuit een grote hoeveelheid vuurwerk boven de huizen.

Naar achteren gedrukt

Het raam waar Danny voor staat breekt, waarop hij besluit de gang van de woning in te rennen. Kort daarna volgt een tweede explosie, waardoor de journalist naar achteren wordt gedrukt. "Toen lag ik ineens een paar meter naar achteren door de luchtdruk." Hij heeft na de ramp nog lang last gehad van de knallen. "Als iemand met een container het vuil buiten zette, schrok ik al." Lees ook: 15 jaar na de vuurwerkramp Nu, twintig jaar later, brengt hij delen van het dagboek dat hij destijds bijhield uit. Het boek heet 'Brief aan Marcel', een eerbetoon aan zijn omgekomen collega en vriend.