#CrisisvanNL | Na drie decennia sluit bakkerij van Jack, vader gebroken door besluit

De zoveelste bakkerij die omvalt vanwege de inflatie en energierekening is die van de Delftse bakker Jack van Rhoon. Na 31 jaar sluit hij zaterdag noodgedwongen zijn deuren en dat maakt hem niet alleen verdrietig maar vooral kwaad.

De sleutel gaat in het slot en klaar is Jack. Zijn bakkerij gaat niet meer open, voorgoed. "Verdriet heb ik niet meer, vooral boos en frustratie. Mijn vader Han is vooral emotioneel. Ik probeer het zakelijk te zien. Hoe langer ik openblijf hoe, hoe meer kosten ik maak", zegt hij tegen Hart van Nederland.

Jack komt uit een bakkersfamilie en na 94 jaar bakkerij, doet het hem pijn dat het levenswerk abrupt ophoudt. "Het zit gewoon in je bloed. We wilden juist nog veel met de zaak, investeren en verbouwen. Maar het is niet rendabel meer. Ik ga zometeen van 1400 naar 10.000 euro per maand aan vaste lasten. Er zijn grenzen en ik kan het niet meer opbrengen".

'Zou kunnen janken'

Jack nam de bakkerij over van zijn vader Han en ook zijn zus Petra werkt er. Of: werkté er. Ook zij zag met lede ogen aan hoe de energiecrisis en het uitblijven van kordate actie van de overheid, hun familiebedrijf de nek om heeft gedraaid. Dat Jack besloot de stekker eruit te trekken, is volgens haar verstanding. "Ik ben blij dat hij nú stopt, dat die de keuze heeft gemaakt en het niet door heeft laten sudderen, want ik denk dat de hulp veel te laat komt."

Daar is vader Han het roerend mee eens. "De overheid had meer op moeten letten", zegt hij met een verbeten gezicht. "Nu' gaan ze helpen. Ja, volgend jaar pas. Als het kalf al verzopen is hoef je de put ook niet meer te dempen." Han kan niet aanzien hoe zijn levenswerk kapot is gemaakt. "Het is gewoon klote. Ik heb niet geslapen vannacht en ik weet niet of ik vannacht nog slaap. Ik ben gewoon mijn kind verloren. Ik zou gerust kunnen janken nu."

Laatste tompouce

Dat geldt ook voor de vaste klanten, en dat zijn er nogal een hoop. "Het zijn hele fijne mensen", weet één van hen. "Dat mis je. Dat ga je steeds meer missen." Een andere klant haalt herinneringen op. "Mijn oudste zoon is nu negentien. "Toen hij een jaar werd hebben we hier een taart besteld met een plaatje erop en mocht hij zelf het plaatje uitkiezen." En dan is het moment daar: de laatste klant heeft de laatste tompouce gekocht. "Laat het wel de lekkerste zijn", glimlacht ze aangeslagen. "Hij blijft in herinnering."

Dan sluiten de deuren definitief en gaat het licht uit. Ook bij vader Han, die letterlijk gebroken is. Zijn kinderen houden het ook niet droog. "Kom", stamelt Petra terwijl ze haar vader troostend over zijn rug aait.