Renee wil zwanger worden van overleden man, maar dat mag niet

Renee Zielhorst wil dolgraag zwanger worden van haar overleden man. De bevruchte embryo's liggen klaar om gebruikt te worden, maar Renee mag die tot haar eigen verbazing niet gebruiken door de embryowet. "Ik mag geen kinderen krijgen met mijn eigen echtgenoot, maar wel van een vreemde man."

In 2019 heeft Renee samen met haar man vruchtbaarheidsbehandelingen ondergaan. Na een jaar proberen waren zij namelijk nog niet zwanger. Uit dat traject kwamen 10 embryo's, waar er eentje van is teruggeplaatst: hun dochtertje Yora.

"We hebben toen een contract getekend met de kliniek, om de resterende embryo's te kunnen gebruiken voor een volgende zwangerschap. Die kwam er helaas niet, want mijn man overleed plotseling door een hartinfarct op 42-jarige leeftijd."

Verontwaardigd

Na het overlijden van haar man wilde Renee een tweede kind van hem krijgen, maar de kliniek weigerde medewerking vanwege het ontbreken van schriftelijke toestemming volgens de Embryowet.

"Ik heb toen het contract erbij gepakt. Ik had nooit gehoord van een clausule die wij moesten ondertekenen om de bevruchte embryo's terug te laten plaatsen."

Embryowet

Volgens professor Martin Buijsen, expertise in gezondheidsrecht en medische ethiek, moeten beide partijen expliciet toestemming geven voor het gebruik van de embryo's. "Vanwege het overlijden van de man, is het simpelweg niet mogelijk om toestemming te geven. Hij had bij leven een verklaring moeten invullen, maar dat is niet gedaan."

Toch denkt Buijsen dat Renee haar situatie niet uitzichtloos is. "Ik zie wel zeker aanknopingspunten in dit geval. Als deze casus bekend was geweest bij de wetgever, namelijk dat haar man is overleden en dat er al een kindje is van het echtpaar, dan hadden ze daar misschien wel rekening mee gehouden."

Nalatige voorlichting

De vruchtbaarheidskliniek in Leiderdorp is veroordeeld door de rechter wegens nalatige voorlichting aan Renee. Zij was namelijk niet voldoende geïnformeerd dat voor een postume zwangerschap de schriftelijke toestemming vereist was van haar overleden echtgenoot. De rechter erkent dat zij teleurgesteld is en noemt het "blij worden gemaakt met een dooie mus".

Hoewel de kliniek beweerde dat de wettelijke eis wel in het contract stond, oordeelde de rechter dat dit voor een leek niet duidelijk genoeg was. De directie van de kliniek betuigde spijt en gaf aan de voorlichting aan te passen. Helaas kon de rechter de kliniek niet dwingen om de vrouw alsnog te helpen met het gebruik van de ingevroren embryo's.

Er zal een bodemprocedure plaatsvinden om te kijken of er van de Embryowet afgeweken kan worden.