Persoonlijke verhalen
22 mei 2024, 00:21
De 26-jarige Anouk uit Roermond is in rouw vanwege haar vader Eric. Erg treurig dat ze hem kwijt is, zou je zeggen. Maar dat is toch niet helemaal zo. Haar vader is nog in leven, 57 jaar oud. Maar: door zijn hersenziekte MSA heeft hij niet lang meer. Daarom is ze alvast begonnen met rouwen.
En hoewel iedereen op zijn of haar eigen manier met verlies omgaat, kan dat voor Anouk een goede en belangrijke stap in het proces zijn, denken deskundigen. Voor Anouk zelf is het inmiddels de normaalste zaak van de wereld. Maar toch is het ook gek. "Alles wat ik nog met hem doe, kan nog 'een laatste keer' zijn", zegt de Limburgse.
Wil je dagelijks op de hoogte worden gehouden van de mooiste en meest indrukwekkende verhalen van Hart van Nederland? Meld je dan aan voor ons WhatsApp-kanaal, via deze link of volg ons op Threads, hier te vinden.
De ziekte van Eric zorgt ervoor dat zijn hersenen langzaam alle functionaliteit verliezen. Lopen gaat niet meer, praten is lastig en hij is vergeetachtig. Anouk: "Hij spreekt niet onduidelijk, maar wel zegt hij soms ineens dingen dat je denkt: wat zeg je nou? Maar vergeten doet hij nog niet echt. Ja, kleine dingetjes."
Rouwdeskundige en pedagoog Daan Westerink, verbonden aan de Hogeschool van Utrecht, is goed bekend met deze manier van rouwen. "Pre-rouwen wordt ook wel anticiperende rouw genoemd. Eigenlijk neemt een dierbare twee keer afscheid van een geliefde: bij leven én bij dood."
Volgens de deskundige is pre-rouwen niet nieuw. "Vroeger gebeurde dit ook, maar was de dood of rouw veel minder bespreekbaar. Tegenwoordig is daar veel meer ruimte voor. Media en sociale media besteden er aandacht aan. Dat zorgt voor meer begrip in onze open samenleving."
Maar heeft het nut? Westerink: "Het is lastig om te zeggen dat pre-rouwen helpt. Iedereen rouwt op zijn of haar eigen manier. Pre-rouwen neemt de klap van iemand verliezen niet weg, maar maakt iemand met bewuster dat een geliefde wegvalt."
Het 'alvast' rouwen is bij haar min of meer automatisch begonnen, stelt Anouk. "Mijn vader was heel erg actief, overal in de stad bij betrokken. Dat kan hij nu niet meer. Dus nu ben ik er iedere keer bewust mee bezig." En daarom is ze er bij ieder dingetje dat ze samen nog doen heel erg van bewust dat het mogelijk de laatste keer is. "Het is misschien de laatste keer dat we een uitje hebben, een wandeling maken, een ijsje eten."
Maar juist die 'dingetjes' tóch nog een keer kunnen doen, maken Anouk blij. "Bijvoorbeeld het ijsje eten in de stad. Dat doet mij een groot plezier."
Ja, ik wil graag wekelijks de nieuwsbrief van Hart van Nederland ontvangen met daarin het laatste nieuws en aanbiedingen die wijzelf of in samenwerking met onze partners organiseren.
Meld je aan om wekelijks onze nieuwsbrief te ontvangen. Je kan je altijd uitschrijven. Persoonsgegevens worden verwerkt in overeenstemming met de Privacyverklaring van Talpa Network.
Deel dit artikel
Ja, ik wil graag wekelijks de nieuwsbrief van Hart van Nederland ontvangen met daarin het laatste nieuws en aanbiedingen die wijzelf of in samenwerking met onze partners organiseren.
Meld je aan om wekelijks onze nieuwsbrief te ontvangen. Je kan je altijd uitschrijven. Persoonsgegevens worden verwerkt in overeenstemming met de Privacyverklaring van Talpa Network.