Geen graf, geen afscheid: ouders Yoran (16) zoeken houvast: ‘Rouwen stopt niet’

De 16-jarige Yoran Krol uit het Brabantse Sleeuwijk verdween op 23 december 2023. Duizenden mensen uit het hele land hielpen mee met de maandenlange zoektocht. Toch is zijn lichaam tot op de dag van vandaag niet gevonden. Zijn ouders, Daniël en Mirjam, gaan ervan uit dat hij niet meer leeft. Maar hoe kun je rouwen in zo’n geval?

Vader Daniël en moeder Mirjam praten met veel trots over hun zoon: "Elke keer als ik over Yoran praat, begin ik met lachen”, begint vader Daniël. "Hij had zo’n mooie, brede lach en iedere keer als ik aan hem denk, zie ik nog die twinkeling in zijn ogen. Hij was ook heel begaan met anderen.” Moeder Mirjam sluit zich daarbij aan: "Hij zat ook vol met plannen, tot aan de laatste dag. Hij was heel ondernemend."

Pijn en schok

De schok was dan ook groot toen zij het slechte nieuws kregen te horen. „Hij was die nacht niet thuisgekomen, dus we zochten met een groepje vrijwilligers naar hem. Toen kreeg ik een belletje van een van de vrijwilligers: ‘We hebben zijn fiets gevonden.’ En dat terwijl we er niet van uitgingen dat we daar iets zouden vinden. Maar we wilden het ergste uitsluiten", vertellen ze samen. "Dan stort je hele wereld in. Eerst wilden we het niet geloven."

Ondanks de pijn, de vele vragen en het feit dat het lichaam van Yoran nooit is gevonden, hebben Daniël en Mirjam een manier gevonden om te rouwen om het verlies van hun zoon. "Het moment van rouwen is bij ons eigenlijk wel vanaf het eerste moment begonnen", vertelt Mirjam. "Omdat zijn lichaam nooit is gevonden, maakt dat het wel complexer. Zo staat hij nog ingeschreven op zijn school en hebben we geen graf om naartoe te gaan. Vanaf het moment op de brug waar zijn fiets werd gevonden, wisten wij eigenlijk wel dat we hem niet meer zouden zien."

Iemand verweven in je leven

Vanaf dat moment beginnen Daniël en Mirjam veel te lezen over wat rouw eigenlijk is. Het onderwerp sprak hen zo aan dat ze zich erin hebben verdiept en vastgebeten. Nu geven ze lezingen over het onderwerp. Hun missie: de drempels rondom rouw wegnemen. "Rouw is niet je verdriet een plekje geven, het is geen proces, er komt geen einde aan", legt Daniël uit. "Rouw is iemand op een andere manier leren vasthouden, iemand leren verweven in je leven. Dus niet iemand wegstoppen, maar iemand nog dichter bij je houden en op die manier verder leven."

Moeder Mirjam legt uit dat er goede en slechte dagen zijn. "Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk. Er zijn dagen dat ik het meer naar de achtergrond kan verplaatsen zodat ik nog wel kan functioneren. Maar helemaal weg is hij nooit, ik voel hem eigenlijk altijd wel ergens."

Wat is rouw?

In hun zoektocht naar hoe je moet rouwen, lopen ze tegen een muur aan. "Niet alleen de vraag ‘wat is rouw?’ is moeilijk te beantwoorden, we merkten ook dat anderen om ons heen niet goed wisten wat het is of hoe ze rouwende mensen – in dit geval ons – konden helpen”, legt Daniël uit. "Mensen worden dan een beetje handelingsverlegen en dat zorgt ervoor dat ze dan maar niet in actie komen. Ze trekken zich dan een beetje terug."

Natuurlijk is dat niet bij iedereen het geval, vertelt hij verder. "Er zijn echt wel mensen voor ons geweest, maar dat lukte niet bij iedereen. Wij snappen dat ook, het is verschrikkelijk moeilijk. Maar je hoeft je niet af te vragen wat en of je iets kunt doen. Het is al voldoende als je er bent. Luister vooral het gesprek komt zelf wel opgang."

De ouders van Yoran hebben een eigen Instagram-pagina waar je meer te weten kunt komen over hoe ze omgaan met rouwverwerking en over hun bijeenkomsten daarover.