Sven (13) verloor ogen door kanker, maar kan toch voetballen met beste maat Guus

De 13-jarige beste vrienden Sven en Guus kennen elkaar al bijna hun hele leven en houden enorm van de voetbalsport, toch is er één groot verschil: Sven is blind en Guus niet.

Gelukkig voor hen is er sinds een paar jaar het blindenvoetbal: voetbal op een klein veldje met een belletje in de bal en mensen achter de doelen die geluid maken zodat de spelers horen in welk doel ze moeten schieten. Een uitkomst dus voor Sven en Guus die daardoor een paar keer per jaar, net zoals hun vriendjes en vriendinnetjes, evengoed samen kunnen voetballen.

Het aantal locaties in ons land waar blinden kunnen voetballen is echter zeer beperkt en daarom organiseert de KNVB een paar keer in het seizoen een para-voetbaldag.

Mirelle, de moeder van Sven, vertelt over zijn leven. "Toen Sven 1 jaar oud was kregen we te horen dat hij kanker in zijn ogen had en die zijn toen verwijderd. Op dat moment denk je: wat gebeurt er allemaal? En is dat heel heftig, maar nu gaat het heel erg goed. Sven zegt zelfs wel eens: al had het gekund, ik wil niets eens zien."

Sven kijkt heel erg uit naar zo'n dag als zondag, als hij weer mag voetballen, zegt Mirelle. "Samen met Guus, dat is echt zijn maat van jongs af aan." Het leuke is ook: Guus is voor Feyenoord en Sven voor PSV. "Daar jennen ze elkaar ook vaak genoeg mee."

Sven vindt voetbal leuk maar echt naar de wedstrijden luisteren op de radio doet hij niet. Dat komt dat hij zich geen voorstelling van het spelletje kan maken. "Kijk, andere kindjes die blind- of slechtziend zijn geraakt, hebben ooit wel kunnen zien wat voetbal is. Die weten hoe het eruitziet. Sven heeft dat niet. Als hij dan iemand hoort beschrijven wat er plaatsvindt op het veld dan snapt hij dat niet helemaal."

Sven hoort gewoon de uitslagen en daar geniet hij van. Net als zelf tegen een balletje trappen.