Medicijntekort wekt woede bij patiënten: 'Wel een schilderij van 150 miljoen, maar geen pillen'

Wie dagelijks vertrouwt op pillen of andere medicatie, komt in Nederland geregeld bedrogen uit. Het medicijntekort is de afgelopen tijd weliswaar afgenomen, maar nog altijd is het een nijpende situatie: voor het derde jaar op rij zijn er meer dan duizend tekorten genoteerd. En dat steekt bij patiënten.

"Hoewel er sprake is van een afname ten opzichte van een jaar eerder, ervaren wij dit niet zo aan de balie. De vlag gaat nog lang niet uit", meldt Aris Prins, voorzitter van Koninklijke Nederlandse Maatschappij ter bevordering der Pharmacie. Het gevolg is dat patiënten, apothekers en andere zorgverleners in de kou staan.

"Het probleem is actueler dan ooit", vertelt apotheker Evianne van der Kruk. "Soms zijn mensen gewend aan een bepaald merk, maar moeten we ze een alternatief aanbieden. Dit hoeft geen probleem te zijn, maar het kan ook voor vervelende situaties zorgen." Maar het kan nog erger. "Het komt ook voor dat we mensen moeten teleurstellen omdat een medicijn er echt niet is, soms wel een half jaar niet."

Ziek van morfinepleisters

Erika Zuidam weet als geen ander wat het medicijntekort inhoudt. Zij lijdt aan chronische pijnklachten in haar rug, waarvoor ze morfine slikt. Een maand geleden was haar gebruikelijke medicijn echter niet meer leverbaar. "Ik kreeg morfinepleisters aangeboden, maar ik kreeg daar zo'n opdonder van. Ik ben er enorm ziek van geworden."

Volgens apotheker Van der Kruk is het tekort niet met een handomdraai opgelost. "Vanuit de politiek is er wel het een en ander in gang gezet, de ijzeren voorraad bijvoorbeeld. Die is alleen nog niet opgebouwd, dat kost tijd. Verder moet er echt wat veranderen aan het inkoopbeleid."

"Een grote voorraad is ook niet heiligmakend", vervolgt Van der Kruk. "Daar is discussie over. Heeft een grote voorraad zin, ook met betrekking tot de houdbaarheid van de medicijnen? Of moeten we meer zelf gaan produceren?

Keuzes van de overheid

Het tekort aan medicijnen is vervelend, maar het zijn vooral de keuzes die de overheid maakt, die zeer doen bij Erika Zuidam. "Er is wel geld voor een schilderij van 150 miljoen, maar er is geen geld om mensen medicatie te geven. Dat kan echt niet. Het schilderij zal vast waarde hebben, maar het kan niet zo zijn dat terminale kankerpatiënten geen medicijnen kunnen krijgen die zij wel nodig hebben."