Witte wallaby na lange zoektocht overleden teruggevonden: 'Ongeloof en boosheid'

Wekenlang werd in Gelderland gezocht naar de witte wallaby Skippy, maar dinsdagavond is hij overleden teruggevonden. Vrijwilligers reageren vol ongeloof. "Hoe kan dit? 2,5 maand op een plek zitten en dan is dit de uitkomst... Daar ben je gewoon ziek van."

Skippy ontsnapt begin februari. De dierenambulance zoekt naar hem en pas op 28 maart komt er een teken van leven. De wallaby blijkt in een natuurgebied tussen Ede en Veenendaal te zitten.

De Honden Zoekgroep Gelderse Vallei wordt gevraagd om te helpen met het vangen van het dier. "We hebben in de buurt mensen gesproken en daaruit bleek dat hij zich al twee maanden zich ophield en vermoedelijk bij een bewoner at", zegt Ursela van de zoekgroep tegen Hart van Nederland.

Lange adem

De bewoner heet Minke en zij belooft te helpen bij het vangen van Skippy. De zoekgroep zet een grote vangkooi in het natuurgebied. "Ondertussen zou de bewoonster gewoon iedere dag voer neerzetten en deze in kleine stapjes richting die kooi verplaatsen. Het is een gewoontedier, dus het was gewoon een ritueel aan het worden. Als Minke met de bak aan het rammelen was, konden we de klok erop gelijk zetten dat hij een kwartier later in beeld kwam."

De vrijwilligers moeten een lange adem hebben, want Skippy bijvoorbeeld verdoven gaat niet. "Hij zat in een risicogebied, hemelsbreed zat hij 200 meter van de A12. Als een beest een pijl in zijn bil krijgt, raakt hij eerst in paniek en wupt hij weg. Het risico dat hij dan aangereden wordt is ook groot."

Vangkooi

De tactiek van de vrijwilligers lijkt te werken. Op 15 april krijgen ze beelden vanuit de kooi: Skippy is hem op zijn gemakje aan het inspecteren. Hij slaat alleen niet direct dicht.

"De kooi stond in een natuurgebied met reekalfjes en Skippy werd gevoerd met appels, wat ook andere dieren eten. Normaal zetten we de kooi op scherp. Als de sensor doorbroken wordt, slaat de kooi dicht. Maar hier was het risico dat een ander dier zou overlijden van de stress. Daarom hadden we met de boswachter afgesproken: als Skippy zo ver was om het vertrouwen in de kooi te hebben zouden we hem op scherp zetten en op afstand handmatig bedienen."

'Verdrietig en enorm zuur'

De dag erna wordt Skippy voor het laatst in de kooi gezien. "Dan heb je direct het gevoel: dit klopt niet. De rituelen waren zodanig opgebouwd dat als hij niet in beeld zou komen, het direct vreemd was." De vrijwilligers zoeken wekenlang, maar vinden hem niet. Uit nood plaatsen ze dinsdag een oproep op Facebook.

"Toen werden we gebeld dat iemand iets wits zag liggen langs de A12 in de berm. We hebben het direct gecontroleerd en het bleek Skippy te zijn. Gezien hoe we hem hebben aangetroffen, heeft hij daar een hele tijd geleden. Er moet iets zijn gebeurd in het natuurgebied, waardoor hij 1,5 kilometer verderop werd aangereden."

Ursela noemt het "verdrietig en enorm zuur". Ze begrijpt nog steeds niet hoe dit kon gebeuren. "Hadden we twee dagen meer gehad, dan was hij veilig geweest." Nu overheerst vooral verdriet en ongeloof. "Diegene die hem heeft aangereden moet het gemerkt hebben, een stuk bumper lag naast hem, maar er is niets gemeld."