Grootste Q-koortsepidemie ooit herdacht: 'Mijn hele lichaam was kapot'

Het was de grootste Q-koortsuitbraak ter wereld: rond 2006 overleden meer dan 100 mensen en 1500 mensen werden chronisch ziek. Vandaag werd er teruggeblikt op de uitbraak en werd er stilgestaan bij het verlies en de impact door de epidemie.

Op het dorpsplein van het Noord-Brabantse Herpen kwam Q-uestion, de stichting die zich inzet voor mensen met Q-koorts samen met de commissaris voor de koning bijeen.

Noord-Brabant werd destijds hard getroffen door de epidemie omdat in die regio veel geitenboerderijen zijn.

Vergeten

De Q-koortsslachtoffers worden vergeten, zegt voorzitter Caroline van Kessen van de stichting. "Het gaat niet goed met de mensen met Q-koorts en er is geen medische zorg voor. Destijds werd er slecht gecommuniceerd door de overheid over veiligheid en we zijn nog steeds bezig met erkenning."

"We voelen ons in de steek gelaten door de overheid. Er zijn ook heel veel mensen besmet geweest die niet weten dat ze de chronische gevolgen kunnen krijgen", aldus de voorzitter.

Elke dag smeren

Ook John Verhoeven uit Oss raakte in 2008 besmet met de ziekte en vindt veel steun bij zulk soort bijeenkomsten. "Het is leuk om met anderen die je begrijpen te spreken en een kopje koffie te drinken."

Het is al 15 jaar geleden, maar John heeft nog elke dag last van Q-koorts. "Het gaat naar omstandigheden goed met me", vertelt hij. De armen en benen van de Brabander zijn helemaal in het verband omdat hij eczeem kreeg van de ziekte. "Ik moet me elke dag insmeren, dat doe ik al sinds 2011. Het is een soort ritueel geworden."

Ook vermoeidheid is een veel voorkomend ziektebeeld waar mensen met Q-koorts last van hebben, net als John. "Ik ben net even naar boven gelopen en nu ben ik kortademig. Dat blijft ook wel even. "Je went er aan", zegt John. "Je moet toch door. Met de vermoeidheid gaat het soms goed, soms niet."

'Geld kan het niet oplossen'

John heeft moeite om hoe er wordt omgegaan met de chronisch zieken: "Ik woon in de buurt van een grote geitenboerderij. Daar heb ik het van gekregen. Het is gewoon met de wind meegedwarreld. Die boerderij is financieel flink gecompenseerd, wij zieken hebben eenmalig wat aangeboden gekregen. Dat is maar een oplossing voor heel even."

Toch weet John niet hoe er een oplossing moet komen. "Geld speelt bij mij niet zo'n rol. Het gaat om de impact op het gezinsleven", vertelt hij. "Dat krijg ik nooit weer terug. Daar kan de regering niets aan doen. Geld zou dat niet oplossen."